ضمایر زبان انگلیسی نقش مهمی در ارتباطات این زبان دارند و به عنوان جایگزین‌های اسم‌ها برای جلوگیری از تکرار و افزایش وضوح مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کلمات به عنوان جایگزین‌های اسم‌ها عمل می‌کنند و به افراز و نزول جمله و جلوگیری از تکرار غیر ضروری کمک می‌کنند.
جامع ترین آموزش گرامر زبان انگلیسی از پایه تا پیشرفته به زبان ساده
ضمایر شخصی کلماتی هستند که از آنها برای اشاره به افراد، اشیاء یا موجودات به جای اسامیشان استفاده می‌کنیم. ضمایر شخصی نقش مهمی در زبان دارند و باعث می‌شوند جملات ما کوتاه‌تر و مطلوب‌تر به نظر بیایند. همچنین، ضمایر شخصی اطلاعاتی درباره جنسیت، تعداد و شخص را منتقل می‌کنند. در زبان انگلیسی، ضمایر شخصی به سه دسته تقسیم می‌شوند
ضمایر فاعلی:
ضمایر فاعلی برای نقش فاعل در جملات یا عبارات به کار می‌روند. به عنوان مثال:
“I am going to the store.” (من به فروشگاه می‌روم.)
“They are playing soccer.” (آنها دارند فوتبال بازی می‌کنند.)
ضمایر مفعولی:
ضمایر مفعولی برای نقش مفعول فعل یا حروف اضافه به کار می‌روند. به عنوان مثال:
“John gave me a gift.” (جان هدیه‌ای به من داد.)
“She is talking to them.” (او با آنها صحبت می‌کند.)
ضمایر ملکی:
ضمایر ملکی مالکیت یا مالکیت را نشان می‌دهند و بدون اسم می‌توانند به تنهایی به کار روند. به عنوان مثال:
“The book is mine.” (این کتاب مال من است.)
“Is this umbrella yours?” (این چتر مال تو/شماست؟)
لازم به ذکر است که ضمایر شخصی ممکن است در قالب‌های مختلفی بر اساس حالت (فاعل یا مفعول) و جنسیت تغییر کنند. با این حال، در انگلیسی ضمایر شخصی برای اشیاء یا اشیاء مخصوص جنسیت مشخص دیگری ندارد؛ ضمایر شخصی برای اشخاص مورد استفاده قرار می‌گیرد (مانند he و she).
لازم به ذکر است که ضمایر در زبان‌های مختلف ممکن است متفاوت باشند و برخی زبان‌ها سیستم‌های ضمایری جامع‌تری دارند که شامل تفاوت‌هایی بر اساس فرمالیته، شمول و سایر عوامل می‌شوند.
علاوه بر این، ضمایر انعکاسی نیز وجود دارند که در مواقعی استفاده می‌شوند که فاعل و مفعول جمله به یک شخص یا شیء اشاره می‌کنند. ضمایر انعکاسی در انگلیسی به شرح زیر هستند:
مثال‌هایی از ضمایر انعکاسی:
“He cut himself while shaving.” (او در حال اصلاح کردن خودش، خودش را برید.)
“We should be proud of ourselves.” (باید از خودمان خوشحال باشیم.)
ضمایر اشاره‌ای کلماتی هستند که به اشخاص، اشیاء یا مکان‌های خاص اشاره می‌کنند. آنها به ما کمک می‌کنند تا چیزها را در ارتباط با نزدیکی به سخننده یا شنونده شناسایی و تمایز دهیم. در زبان انگلیسی، چهار نوع اصلی از ضمایر اشاره‌ای وجود دارند: “this”، “that”، “these” و “those”. بیایید از کاربرد و جزئیات آنها بیشتر بدانیم:
“This” و “These”:
“This” برای اشاره به یک شی یا فرد مفرد استفاده می‌شود که نزدیک به سخنگو است.
“These” شکل جمع “this” است و برای اشاره به چند شی یا فرد نزدیک به سخننده استفاده می‌شود.
مثال‌ها:
“This is my car.” (ماشین نزدیک به سخنگو است)
“These are my friends.” (دوستان نزدیک به سخنگو هستند)
“That” و “Those”:
“That” برای اشاره به یک شی یا فرد مفرد استفاده می‌شود که دورتر از سخنگو قرار دارد.
“Those” شکل جمع “that” است و برای اشاره به چند شی یا فرد دورتر از سخنگو استفاده می‌شود.
مثال‌ها:
“That is a beautiful sunset.” (غروب دور از سخنگو است)
“Those are my parents.” (پدر و مادر دور از سخنگو )
مهم است به‌یاد داشت که ضمایر اشاره‌ای از صفت‌های اشاره‌ای متمایز هستند. وقتی ضمیر اشاره‌ای قبل از اسم قرار می‌گیرد، عملکرد صفت اشاره‌ای دارد. به عنوان مثال، “This book is interesting” (صفت اشاره‌ای) در مقابل “I want this” (ضمیر اشاره‌ای).
علاوه بر این، می‌توان اشاره کرد که در زبان‌های دیگر، مجموعه‌های مختلفی از ضمایر اشاره‌ای وجود دارند و ممکن است تفاوت‌های دیگری بر اساس فاصله یا مکان داشته باشند.
ضمایر اشاره‌ای همچنین برای پرسش کردن یا درخواست روشن شدن استفاده می‌شوند:
“Which one do you want, this or that?” (پرسیدن درباره انتخاب بین دو گزینه)
“Are these your books or those?” (درخواست روشن شدن درباره مالکیت)
ضمایر بازتابی (ریفلکسیو پرونان) نوعی ضمیر هستند که به مفعول جمله بازگشت می‌کنند. آنها زمانی استفاده می‌شوند که فاعل فعل همان شخص مفعول است و به عنوان برجسته‌سازی کمک می‌کنند که عمل به فاعل خودش بازمی‌گردد. در زبان انگلیسی، ضمایر بازتابی همواره با پایان “-self” در صورت مفرد و با “-selves” در صورت جمع ختم می‌شوند.
مفرد:
جمع:
مهم است که توجه داشته باشید ضمایر بازتابی فقط زمانی باید استفاده شوند که فاعل و مفعول جمله به همان شخص یا چیز اشاره دارند. در صورت استفاده نادرست از ضمایر بازتابی ممکن است ابهامی پیش بیاید، بنابراین ضروری است که به ساختار جمله توجه کنید و اطمینان حاصل کنید که ضمیر به فاعل بازگشت می‌کند.
عمل بازتابی: وقتی فاعل فعل عملی را بر روی خودش انجام می‌دهد.
I cut myself while cooking.
برجسته کردن فاعل: ضمایر بازتابی برای برجسته کردن فاعل جمله مورد استفاده قرار می‌گیرند.
She herself completed the project.
عمل متقابل: وقتی دو یا بیشتر از فاعلان یک عمل را بر یکدیگر انجام می‌دهند.
They hugged each other tightly.
ضمایر نامعین: ضمایر بازتابی با برخی ضمایر نامعین به منظور اشاره به فاعل استفاده می‌شوند.
Everyone should take care of themselves.
عبارات بی‌اندازه: برخی عبارات بی‌اندازه از ضمایر بازتابی استفاده می‌کنند.
The bookshelf collapsed by itself.
ضمایر مصنوعی، که همچنین به عنوان ضمایر پر رنگ یا ضمایر توسعه‌دهنده نیز شناخته می‌شوند، ضمایری هستند که به عنوان جایگزین‌ها در یک جمله استفاده می‌شوند، اما هیچ معنای واقعی ندارند و به هیچ اسم خاصی ارجاع نمی‌دهند. آنها برای تأمین نیازهای دستوری و حفظ ساختار جمله به کار می‌روند. در زبان انگلیسی، ضمایر دمی رایج‌ترین ضمایر “it” و “there” هستند. بیایید تعاریف، مثال‌ها و نکات استفاده از آنها را بررسی کنیم.
۱. “it” به عنوان ضمیر مصنوعی:
It is raining heavily. (باران شدیداً می‌بارد)
It is important to exercise regularly. (تمرین منظم داشتن مهم است)
It seems that she is upset. (به نظر می‌رسد او ناراحت است)
۲. “there” به عنوان ضمیر مصنوعی:
There is a book on the table. (روی میز یک کتاب است)
There are many students in the classroom. (در کلاس تعداد زیادی دانش‌آموز هستند)
There seems to be a problem with the computer. (به نظر می‌رسد مشکلی در کامپیوتر وجود دارد)
It is snowing outside. (برف می‌بارد بیرون)
It will be a sunny day tomorrow. (فردا روز آفتابی خواهد بود)
It is getting late. (دیر می‌شود)
It is a five-minute walk to the station. (برای رسیدن به ایستگاه، پیاده‌روی پنج دقیقه طول می‌کشد)
It was John who broke the vase. (جان بود که بشکست ظرف را)
There is a cat in the garden. (یک گربه در باغ وجود دارد)
There are no more cookies in the jar. (دیگر کوکی در بطری وجود ندارد)
There she goes, running towards the finish line. (آنجا او رفت، به سمت خط پایان دویدن)
There goes my chance to win the game. (فرصت من برای بردن بازی رفت)
در کل، ضمایر مصنوعی مانند “it” و “there” برای حفظ ساختار جمله، تأمین نیازهای نحوی و معرفی وجود یا حضور چیزی یا کسی به کار می‌روند. آنها به اسم خاصی ارجاع نمی‌دهند، اما به معنا و جریان کلی جمله کمک می‌کنند.
ضمایر موصولی (Relative Pronouns) کلماتی هستند که برای اتصال عبارت موصولی (Relative Clause) به جمله اصلی استفاده می‌شوند. آنها اطلاعات اضافی درباره یک اسم یا ضمیر در جمله اصلی را معرفی می‌کنند. ضمایر موصولی شامل کلماتی همچون “who”، “whom”، “whose”، “which” و “that” هستند. در ادامه تعاریف، مثال‌ها و نکات کاربردی آنها آورده شده است:
“Who” برای اشاره به افراد استفاده می‌شود. مثال:
The girl who is sitting next to me is my best friend. (دختری که در کنار من نشسته است، بهترین دوست من است)
“Whom” همچنین برای اشاره به افراد استفاده می‌شود، اما به عنوان مفعول. مثال:
The teacher whom I admire assigned us a challenging project. (معلمی که من تحسین می‌کنم، به ما یک پروژه چالش‌برانگیز اختصاص داد)
“Whose” مالکیت را نشان می‌دهد و برای اشخاص و اشیاء استفاده می‌شود. مثال:
The dog whose tail was wagging happily belongs to my neighbor. (سگی که دمش خوشحالانه می‌تراشید، متعلق به همسایه‌ام است)
“Which” برای اشاره به اشیاء و حیوانات استفاده می‌شود. مثال:
The book which is on the shelf is a classic novel. (کتابی که روی قفسه قرار دارد، رمانی کلاسیک است)
“That” میتواند به اشخاص و اشیاء اشاره کند و معمولاً در عبارت‌های محدودکننده (Restrictive Clauses) استفاده می‌شود (اطلاعات ضروری). مثال:
The car that I bought last year is very reliable. (ماشینی که سال قبل خریدم، بسیار قابل اعتماد است)
عبارت محدودکننده:
مثال: The boy who is playing the piano is my brother. (پسری که در حال پیانو زدن است، برادرم است)
عبارت غیرمحدودکننده:
کاماها برای جدا کردن عبارت موصولی از جمله اصلی استفاده می‌شوند.
مثال: My brother, who is an excellent pianist, is practicing for a concert. (برادرم، که یک پیانیست برجسته است، برای یک کنسرت تمرین می‌کند)
“That” میتواند در عبارات محدودکننده و غیرمحدودکننده استفاده شود، در حالی که سایر ضمایر موصولی معمولاً در عبارات غیرمحدودکننده استفاده می‌شوند.
مهم است توجه داشت که انتخاب ضمیر موصولی بستگی به اسم یا ضمیری که به آن اشاره می‌کند و میتواند نقشی متفاوت در جمله داشته باشد. مثال‌های بالا نحوه استفاده از ضمایر موصولی را در زمینه‌های مختلف نشان می‌دهند.
ضمایر نامعین (Indefinite Pronouns) کلماتی هستند که به افراد یا اشیاء نامعین یا ناشناخته اشاره می‌کنند. آنها زمانی استفاده می‌شوند که نیازی به مشخص کردن هویت دقیق اسم یا ضمیر مورد نظر نباشد.
“Somebody” و “someone” برای اشاره به یک فرد ناشناخته استفاده می‌شوند. مثال:
Somebody left their umbrella in the hallway. (کسی چتر خود را در سرسرا رها کرده است)
“Something” برای اشاره به یک چیز یا شیء ناشناخته استفاده می‌شود. مثال:
I need to buy something for dinner tonight. (من نیاز دارم یک چیزی برای شام امشب بخرم)
“Anybody” و “anyone” برای اشاره به هر فردی، بدون مشخص کردن، استفاده می‌شوند. مثال:
Has anyone seen my keys? (آیا کسی کلیدهای من را دیده است؟)
“Anything” برای اشاره به هر چیز ناشناخته استفاده می‌شود. مثال:
You can choose anything from the menu. (می‌توانید هر چیزی را از منو انتخاب کنید)
“Nobody” و “no one” به هیچ فردی یا هیچ کسی اشاره می‌کنند. مثال:
Nobody wants to take responsibility for the mistake. (هیچ کسی نمی‌خواهد مسئولیت اشتباه را بپذیرد)
“Nothing” به هیچ چیز یا هیچ چیزی اشاره می‌کند. مثال:
There’s nothing in the fridge to eat. (هیچ چیزی در یخچال برای خوردن نیست)
“Everybody” و “everyone” به هر فرد، بدون استثنا، اشاره می‌کنند. مثال:
Everyone is invited to the party. (همه به مهمانی دعوت شده‌اند)
“Everything” به همه چیز یا کلیت چیزی اشاره می‌کند. مثال:
She packed everything she needed for the trip. (او همه چیزی را که برای سفر نیاز داشت، بسته بندی کرد)
مهم است توجه داشت که انتخاب ضمیر نامعین بستگی به ساز و کار و متناسب بودن با اسم یا ضمیر مورد نظر در جمله دارد. مثال‌های ذکر شده نحوه استفاده از ضمایر نامعین را در شرایط مختلف نشان می‌دهند.
ضمایر پرسشی (Interrogative Pronouns) برای پرسیدن سؤالات و جستجوی اطلاعات درباره افراد یا اشیاء استفاده می‌شوند. آنها به طور خاص برای معرفی یک سؤال و جمع آوری جزئیات مربوط استفاده می‌شوند.
Who is coming to the party tonight? (امشب کی به مهمانی می‌آید؟)
Whom did you invite to the event? (شما که را به رویداد دعوت کردید؟)
Whose car is parked in front of the house? (ماشین کی در جلوی خانه پارک شده است؟)
What is your favorite color? (رنگ مورد علاقه شما چیست؟)
Which book do you recommend for beginners? (کدام کتاب را برای مبتدیان توصیه می‌کنید؟)
Where is the nearest coffee shop? (کافی‌شاپ نزدیک کجاست؟)
When is the meeting scheduled? (جلسه کی برنامه‌ریزی شده است؟)
Why did you choose that restaurant? (چرا شما آن رستوران را انتخاب کردید؟)
How did you solve the puzzle? (چگونه معمای را حل کردید؟)
مهم است توجه داشت که انتخاب ضمیر پرسشی بستگی به نوع اطلاعات مورد نیاز در سؤال دارد. مثال‌های ذکر شده نحوه استفاده از ضمایر پرسشی را در شرایط مختلف نشان می‌دهند.
ضمایر متقابل (Reciprocal Pronouns) برای نشان دادن رابطه متقابل و همدیگری بین دو یا چند فرد یا گروه استفاده می‌شوند. آنها برای بیان اعمال یا احساساتی که بین افراد متقابل یا به اشتراک گذاشته می‌شوند، به کار می‌روند.
John and Mary love each other. (جان و مری عاشق یکدیگر هستند)
The team members support one another. (اعضای تیم از همدیگر حمایت می‌کنند)
مهم است توجه داشت که ضمایر متقابل نیازمند فاعل جمع هستند. مثال‌های ذکر شده نحوه استفاده از ضمایر متقابل را در شرایط مختلف نشان می‌دهند.
“One” و “ones” ضمایری هستند که برای اشاره به یک اسم یا عبارت اسمی به صورت کلی یا بی‌طرفانه استفاده می‌شوند. آنها معمولاً زمانی استفاده می‌شوند که می‌خواهیم تکرار نمودن اسم خاص را جلوگیری کنیم.
“One” به عنوان یک ضمیر برای اشاره به یک اسم مفرد استفاده می‌شود. مثال:
I bought a red pen, but I lost it. I need to buy another one. (یک خودکار قرمز خریدم، اما آن را گم کردم. نیاز دارم یکی دیگر بخرم)
“Ones” شکل جمع “one” است و برای اشاره به اسامی جمع به کار می‌رود. مثال:
I have two cats. The black one is playful, and the white ones are shy. (دو میوه دارم. یکی سیاه بازیگوش است و سفیدها خجالتی هستند)
مهم است توجه داشت که “one” و “ones” به عنوان ضمایر شخصی برای اشاره به افراد یا اشیاء خاص استفاده نمی‌شوند. آنها در معنایی کلی و انتزاعی استفاده می‌شوند. مثال‌های ذکر شده نحوه استفاده از ضمایر “one” و “ones” را در شرایط مختلف نشان می‌دهند.
ضمایر نامعین (Non-Specific Pronouns) برای اشاره به افراد یا اشیاء به صورت کلی یا غیرمشخص استفاده می‌شوند. آنها زمانی استفاده می‌شوند که نیازی به مشخص کردن هویت دقیق اسم یا ضمیر مورد نظر نباشد.
Can I have some cookies? (اشاره به مقداری مشخص نشده)
One should always strive for excellence. (همیشه باید برای برتری تلاش کنید)
None of the students completed the assignment. (هیچ یک از دانش‌آموزان وظیفه را تکمیل نکردند)
All the guests enjoyed the party. (همه میهمانان از مهمانی لذت بردند)
Is anybody home? (کسی خانه است؟)
Everyone is welcome to join the meeting. (همه به جلسه خوش آمدید)
Nobody wants to be left out. (هیچ کس نمی‌خواهد در کناره گذاشته شود)
I love everything about this place. (من همه چیز درباره این مکان را دوست دارم)
مهم است توجه داشت که انتخاب ضمیر نامعین بستگی به متن و نوع اسم یا ضمیری که به آن اشاره می‌کنید دارد. مثال‌های ذکر شده نحوه استفاده از ضمایر ناخصوصی را در شرایط مختلف نشان می‌دهند.