زمان های زبان انگلیسی جزء مهم گرامر هستند که به افراد صحبت کننده و نویسنده این امکان را می‌دهند که زمان و مدت یک عمل، واقعه یا وضعیت را مشخص کنند. گرامر زمان های زبان انگلیسی، با تشکیل یک سیستم از اشکال فعل، چارچوب پویایی را فراهم می‌کنند که برای بیان زمان عمل در رابطه با حال، گذشته یا آینده نقش اساسی دارند.
انواع زمان های زبان انگلیسی شامل حال، گذشته و آینده هستند که هرکدام به ترتیب دارای زیر مجموعه های مختلفی می باشند. مسلط شدن به زمان های زبان انگلیسی برای ارتباط موثر حیاتی است، چرا که به افراد این امکان را می‌دهد که نه تنها ترتیب زمانی واقعه‌ها را انتقال دهند بلکه مدت، تکرار یا کامل شدن عمل را نیز بیان کنند. در زیر انواع زمان های زبان انگلیسی را به طور مفصل و کامل شرح داده ایم.
جامع ترین آموزش گرامر زبان انگلیسی از پایه تا پیشرفته به زبان ساده
زمان حال ساده، زمانی استفاده می‌شود که می‌خواهیم درباره عملی معمول، حقیقت عمومی یا فعالیتی عادی صحبت کنیم. زمان حال ساده با استفاده از فعل در حالت اسمی یا فعل ساده بدون تغییر و بدون استفاده از فعل کمکی تشکیل می‌شود. این زمان معمولاً در موارد زیر استفاده می‌شود:
عملی دائم یا معمول: زمان حال ساده برای توصیف عملی استفاده می‌شود که عادی، روزمره یا تکراری است.
حقایق عمومی یا واقعیت‌ها: زمان حال ساده برای بیان حقایق عمومی، واقعیت‌های علمی یا چیزهایی که همیشه درست است، استفاده می‌شود.
رویدادها یا برنامه‌های زمان‌بندی شده: زمان حال ساده برای صحبت درباره رویدادهای آینده‌ای که بخشی از برنامه یا زمان‌بندی ثابتی هستند، استفاده می‌شود.
دستورات یا راهنماها: زمان حال ساده به طور معمول در دستورالعمل‌ها، دستورات و راهنماها استفاده می‌شود.
توصیف رویدادها یا پخش زنده: در توصیف رویدادها و پخش زنده ورزشی یا خبری، زمان حال ساده برای توصیف عملی در حال رخ دادن در زمان واقعی استفاده می‌شود.
حائز اهمیت است که زمان حال ساده با موضوعات مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد، از جمله ضمایر (I, you, he, she, it, we, they) و اسم‌ها (جان، گربه، دانشجوها و غیره). فعل در حالت اسمی خود (بدون تغییر) بدون هیچ تغییراتی باقی می‌ماند، به جز در حالت سوم شخص مفرد (It، She، He) که به طور معمول با پایان “s” یا “es” می‌آید.
به خاطر داشته باشید که زمان حال ساده عمل‌های عمومی، تکراری یا دائم را توصیف می‌کند. برای عمل‌های خاصی که در حال حاضر یا در آینده نزدیک رخ می‌دهند، سایر زمان‌ها مانند حال استمراری یا آینده مناسب‌تر هستند.
Positive statement: Subject + Base form of the verb (+s/es for third-person singular) + Object
Negative statement: Subject + Do/Does + Not + Base form of the verb + Object
Question: (Wh-word/Question word) + Do/Does + Subject + Base form of the verb + Object?
Let’s break down the structure with some examples:
Positive statement:
Negative statement:
Question:
توجه کنید که ساختار ممکن است بسته به متن و شرایط خاص جمله و حضور قیدها یا عناصر اضافی در جمله متغیر باشد.
زمان حال استمراری، به عنوان زمان حال پیشرو معروف است، زمانی است که برای توصیف اعمال یا وضعیت‌هایی استفاده می‌شود که در حال حاضر اتفاق می‌افتند یا در حال پیشروی هستند. این زمان بر موقتی و در حال اتفاق افتادن عمل تاکید می‌کند.
اعمالی که در حال حاضر اتفاق می‌افتد: زمان حال استمراری برای توصیف اعمالی استفاده می‌شود که در همان لحظه صحبت یا نوشته شده‌اند. مثال: “در حال نوشتن نامه هستم.”
اعمال موقت: از این زمان برای توصیف اعمال یا وضعیت‌هایی استفاده می‌شود که در دوره‌ای نزدیک به زمان حال اتفاق می‌افتند، اما لزوماً در همان لحظه صحبت نمی‌شوند. مثال: “او این هفته برای آزمون‌های خود مطالعه می‌کند.”
برنامه‌های آینده: زمان حال استمراری برای بیان اقدامات یا رویدادهای برنامه‌ریزی شده در آینده استفاده می‌شود. مثال: “ما فردا به سینما می‌رویم.”
تغییر وضعیت: می‌توان از آن برای توصیف وضعیت‌ها یا شرایط در حال تحول یا تغییر استفاده کرد. مثال: “هوا در حال سرد شدن است.”
زمان حال استمراری برای اعمال دائمی یا عادی استفاده نمی‌شود.
فعل‌های غیرعمل (مثل دوست داشتن، علاقه‌مند بودن، نفرت داشتن، ترجیح دادن) به طور عمومی در زمان حال استمراری استفاده نمی‌شوند زیرا وضعیت‌ها را بیان می‌کنند نه اعمال.
زمان حال استمراری با استفاده از زمان حال فعل کمکی “to be” (am، is، are) و پس از آن فعل اصلی به صورت حال استمراری (-ing) ساخته می‌شود.
ساختار پایه به شرح زیر است:
فاعل + am/is/are + فعل-ing
حال کامل یا Present Perfect Tense یک زمان است که برای بیان عملی یا وضعیتی که در گذشته شروع شده و تا لحظه حاضر ادامه داشته یا به تازگی به پایان رسیده است، استفاده می‌شود. این زمان با استفاده از فعل کمکی “have” (با اشکال مختلف) و پسوند گذشته‌ی کامل (past participle) فعل اصلی تشکیل می‌شود.
مثبت: فاعل + have/has + پسوند گذشته‌ی کامل فعل
منفی: فاعل + have/has + not + پسوند گذشته‌ی کامل فعل
سوالی: Have/Has + فاعل + پسوند گذشته‌ی کامل فعل
Positive:
Negative:
Questions:
زمان حال کامل استمراری یا Present Perfect Continuous Tense یک زمان است که برای بیان یک عمل در حال انجام که در گذشته شروع شده، در حال ادامه در حال حاضر است و ممکن است تا آینده ادامه یابد، استفاده می‌شود. این زمان تأکید بر مدت زمان یا تکرار عمل قرار دارد. این زمان با استفاده از فعل کمکی “have” (با اشکال مختلف) و سپس “been” و فعل اصلی در شکل مصدر با حرف اضافه -ing تشکیل می‌شود.
مثبت: فاعل + have/has + been + شکل مصدر با حرف اضافه -ing
منفی: فاعل + have/has + not + been + شکل مصدر با حرف اضافه -ing
سوالی: Have/Has + فاعل + been + شکل مصدر با حرف اضافه -ing
Positive:
Negative:
Questions:
زمان گذشته ساده یک زمان دستوری است که برای توصیف اعمال، رویدادها و وضعیت‌هایی استفاده می‌شود که در گذشته رخ داده و به پایان رسیده‌اند. این زمان نشان می‌دهد که عمل در یک زمان خاص در گذشته اتفاق افتاده و دیگر در حال رخ دادن نیست.
روایت رویدادهای گذشته: زمان گذشته ساده به طور معمول در داستان‌نویسی یا تعریف رویدادهایی که قبلاً رخ داده‌اند، استفاده می‌شود. مثال:
I visited Paris last summer. (تابستان گذشته به پاریس سفر کردم)
توصیف اعمال کامل شده: از آن برای صحبت در مورد اعمالی که در گذشته اتفاق افتاده و به پایان رسیده‌اند استفاده می‌شود. مثال:
She finished her homework yesterday. (او دیروقتِ دیروقتِ درس خود را تمام کرد)
بیان عادت‌ها و روزمرگی‌های گذشته: زمان گذشته ساده می‌تواند برای صحبت در مورد عادت‌ها یا اعمالی که در گذشته تکرار می‌شدند، استفاده شود. مثال:
They always went for a walk after dinner. (آنها همیشه بعد از شام قدم زدند)
زمان گذشته ساده برای اعمالی استفاده می‌شود که به طور کامل در گذشته اتفاق افتاده و به حالت حال هیچ ارتباطی ندارند.
فعل‌های منظم با افزودن “-ed” به شکل پایه فعل (به عنوان مثال: walk → walked) زمان گذشته ساده را می‌سازند. اما فعل‌های نامنظم شکل‌های مختلفی دارند (به عنوان مثال: go → went).
عبارات زمانی اغلب با زمان گذشته ساده استفاده می‌شوند تا نشان دهند عمل در کدام زمان رخ داده است، مانند yesterday (دیروقت)، last week (هفته گذشته) و یا in 2005 (در سال 2005).
جمله مثبت:
فاعل + فعل (گذشته ساده) + مفعول
مثال: She cooked dinner last night. (او دیروقت شب گذشته شام پخت)
جمله منفی:
فاعل + did not (didn’t) + شکل پایه فعل + مفعول
مثال: I didn’t see him at the party. (من او را در مهمانی دیدم)
سوالی:
Did + فاعل + شکل پایه فعل + مفعول؟
مثال: Did you go to the cinema yesterday? (آیا دیروقت به سینما رفتی؟)
سوال منفی:
Did not (Didn’t) + فاعل + شکل پایه فعل + مفعول؟
مثال: Didn’t she call you this morning? (آیا او صبح امروز به شما زنگ زد؟)
Positive Statements:
Negative Statements:
Questions:
Negative Questions:
زمان گذشته استمراری، همچنین به عنوان زمان پیشرونده گذشته شناخته می‌شود و برای توصیف فعالیت‌ها یا عمل‌های پیوسته که در گذشته در حال رخ دادن بودند، استفاده می‌شود. این زمان، مدت زمان یک عمل یا رویداد که در یک زمان مشخص در گذشته در حال ادامه داشته است را تأکید می‌کند.
She was studying when the phone rang. (او در حال مطالعه بود وقتی تلفن زنگ خورد)
The sun was setting, and birds were chirping in the distance. (خورشید در حال غروب شدن بود و پرنده‌ها در فاصله‌ی دور داشتند پرپر می‌کردند.)
While I was cooking dinner, my sister was watching TV. (در حالی که من در حال پخت شام بودم، خواهرم در حال تماشای تلویزیون بود)
مثبت:
فاعل + was/were + فعل (شکل پایه + ing) + …
منفی:
فاعل + was/were + not + فعل (شکل پایه + ing) + …
سؤالی:
Was/Were + فاعل + فعل (شکل پایه + ing) + …
Positive:
Negative:
Question:
زمان گذشته کامل، برای توصیف عمل یا رویدادی استفاده می‌شود که قبل از عمل یا رویداد دیگری در گذشته رخ داده است. این زمان تکمیل شدن عمل یا رویداد قبل از یک نقطه مشخص در گذشته را تاکید می‌کند.
She had already eaten breakfast before she went to work. (او قبل از رفتن به کار صبحانه خود را خورده بود)
They had finished their project by the deadline. (آنها پروژه خود را تا موعد مقرر تمام کرده بودند)
If I had studied harder, I would have passed the exam. (اگر سخت‌تر مطالعه می‌کردم، قطعاً آزمون را گذرانده بودم)
مثبت:
فاعل + had + پارتیسیپ گذشته + …
منفی:
فاعل + had + not + پارتیسیپ گذشته + …
سؤالی:
Had + فاعل + پارتیسیپ گذشته + …؟
Positive:
Negative:
Question:
زمان گذشته کامل استمراری، همچنین به عنوان زمان گذشته پیشرونده استمراری شناخته می‌شود و برای توصیف عملی استفاده می‌شود که در گذشته آغاز شده، تا یک نقطه دیگر در گذشته ادامه یافته و به پایان رسیده یا متوقف شده است. این زمان مدت زمان و پیشرفت یک عمل را قبل از یک رویداد یا زمان مشخص در گذشته تأکید می‌کند.
She had been studying for hours before she received the phone call. (او ساعت‌ها بود که در حال مطالعه بود قبل از اینکه تماس تلفنی دریافت کند)
They had been waiting at the bus stop since morning. (آنها از صبح در ایستگاه اتوبوس منتظر بوده بودند)
He was tired because he had been working all day. (او خسته بود زیرا تمام روز در حال کار بوده بود)
زمان گذشته کامل استمراری با استفاده از زمان گذشته کامل از فعل کمکی “to have” (had) و “been” و پارتیسیپ حال فعل اصلی (فعل + ing) تشکیل می‌شود.
تأکید زمان گذشته کامل استمراری بر مدت زمان و پیوستگی یک عمل قبل از یک رویداد یا زمان مشخص در گذشته است.
اغلب با زمان گذشته ساده همراه استفاده می‌شود تا توصیف دقیق‌تری از رویدادها در گذشته ارائه داده شود.
مثبت:
فاعل + had + been + فعل (شکل پایه + ing) + …
منفی:
فاعل + had + not + been + فعل (شکل پایه + ing) + …
سؤالی:
Had + فاعل + been + فعل (شکل پایه + ing) + …؟
Positive:
Negative:
Question:
زمان آینده ساده، برای توصیف فعالیت‌ها یا رویدادهایی استفاده می‌شود که در آینده رخ خواهند داد. این زمان نشان می‌دهد که چیزی پس از لحظه حاضر انتظار می‌رود یا برنامه‌ریزی شده است.
I will meet you at the airport tomorrow. (فردا در فرودگاه با شما ملاقات خواهم کرد)
She will definitely succeed in her career. (او قطعاً در کار خود موفق خواهد شد)
I will help you with your project. (من به شما در پروژه‌یتان کمک خواهم کرد)
مثبت:
فاعل + will + فعل (شکل پایه) + …
منفی:
فاعل + will + not + فعل (شکل پایه) + …
سؤالی:
Will+ شکل پایه فعل+ فاعل+…
Positive:
Negative:
Question:
زمان آینده استمراری یا همان آینده پیوسته، برای توصیف فعالیت‌ها یا رویدادهای پیوسته و در حال انجام در زمان مشخصی در آینده استفاده می‌شود. این زمان مدت و پیوستگی یک عمل را که در آینده در حال انجام خواهد بود، تأکید می‌کند.
1. توصیف فعالیت‌های پیوسته در آینده: زمان آینده استمراری برای توصیف فعالیت‌هایی استفاده می‌شود که در یک زمان خاص در آینده در حال انجام خواهند بود و پیوسته خواهند بود. مثال:
I will be studying for my exam tomorrow evening. (من فردا شب در حال مطالعه برای آزمون خواهم بود)
۲. پیش‌بینی کردن یا حدس زدن درباره آینده: می‌توان از آن برای پیش‌بینی کردن یا حدس زدن درباره فعالیت‌ها یا رویدادهای پیوسته در آینده استفاده کرد.
مثال:
They will be traveling around the world next year. (آنها سال آینده در سراسر دنیا سفر خواهند کرد)
۳. بیان برنامه‌ها یا قصد: زمان آینده استمراری برای بیان برنامه‌ها یا قصد در آینده استفاده می‌شود. مثال:
She will be working on her new project during the weekend. (او در طول آخر هفته در حال کار بر روی پروژه جدید خود خواهد بود)
مثبت:
فاعل + will be + فعل (شکل پایه + ing) + …
منفی:
فاعل + will not be + فعل (شکل پایه + ing) + …
سؤالی:
Will + فاعل + be + فعل (شکل پایه + ing) + …؟
Positive:
Negative:
Question:
زمان آینده کامل برای توصیف یک عملی استفاده می‌شود که در یک زمان خاص در آینده به پایان می‌رسد یا تکمیل می‌شود. این زمان نشان می‌دهد که یک عمل تا قبل از یک عمل دیگر یا زمان مشخص در آینده به پایان خواهد رسیده است.
۱. توصیف عملیاتی که در آینده تکمیل خواهد شد: زمان آینده کامل برای توصیف عملیاتی استفاده می‌شود که قبل از یک زمان خاص یا عمل دیگر در آینده به پایان می‌رسد یا تکمیل می‌شود.
مثال:
By next month, I will have graduated from university. (تا ماه آینده، من از دانشگاه فارغ‌التحصیل خواهم شد)
۲. بیان پیش‌بینی یا انتقادات درباره گذشته از دیدگاه آینده: می‌توان از آن برای پیش‌بینی یا انتقاد درباره عملیات یا رویدادهایی که قبل از زمان آینده به پایان رسیده اند از دیدگاه آینده استفاده کرد.
مثال:
They will have already left for their vacation by the time we arrive. (تا زمانی که ما برسیم، آنها برای تعطیلات خود راهی شده‌اند)
۳. نشان دادن علت و معلولی در آینده: زمان آینده کامل برای بیان علت یک رویداد در آینده یا توضیح دادن اینکه چرا یک چیزی رخ خواهد داد، استفاده می‌شود.
مثال:
He will be exhausted because he will have been working all day. (او خسته خواهد بود زیرا تمام روز در حال کار کردن است)
مثبت:
فاعل + will have + شکل سوم فعل + …
منفی:
فاعل + will not have + شکل سوم فعل + …
سؤالی:
Will + فاعل + have + شکل سوم فعل + …؟
Positive:
Negative:
Question:
زمان آینده کامل پیوسته، برای توصیف عملیات پیوسته و پیوسته‌ای که در آینده در حال انجام بوده و تا یک زمان خاص ادامه داشته باشد، استفاده می‌شود. این زمان همزمان مدت زمان و تکمیل یک عمل در آینده را نشان می‌دهد.
۱. توصیف عملیات پیوسته تا یک زمان خاص در آینده: زمان آینده کامل پیوسته برای توصیف عملیاتی استفاده می‌شود که تا یک زمان خاص در آینده در حال انجام و پیوسته بوده است.
مثال:
By next year, I will have been living in this city for ten years. (تا سال آینده، من ده سال در این شهر زندگی کرده خواهم بود)
۲. بیان مدت زمان و پیوستگی یک عمل: این زمان برای تأکید بر طبیعت پیوسته و مدت زمان یک عمل که در آینده تمام می‌شود، استفاده می‌شود.
مثال:
They will have been working on this project for six months by the end of the year. (آنها تا پایان سال، شش ماه روی این پروژه کار کرده خواهند بود)
۳. تأکید بر علت و معلولی در طول زمان: زمان آینده کامل پیوسته برای توضیح رابطه علت و معلولی عملیات پیوسته در طول زمان در آینده استفاده می‌شود.
مثال:
She will be tired because she will have been studying all night. (او خسته خواهد بود زیرا تمام شب در حال مطالعه بوده است)
مثبت:
فاعل + will have been + فعل (شکل پایه + ing) + …
منفی:
فاعل + will not have been + فعل (شکل پایه + ing) + …
سؤالی:
Will + فاعل + have been + فعل (شکل پایه + ing) + …؟
Positive:
Negative:
Question:
زمان آینده با استفاده از “going to” برای بیان برنامه‌ها، قصد و انتظارات درباره رویدادها یا عملیات آینده استفاده می‌شود. این زمان نشان می‌دهد که چیزی برنامه‌ریزی شده است یا بر اساس شواهد یا قصد حال، احتمال دارد رخ دهد.
۱. بیان برنامه‌ها و قصد آینده: زمان آینده با استفاده از “going to” برای صحبت درباره عملیات برنامه‌ریزی شده یا قصد شده در آینده استفاده می‌شود.
مثال:
I am going to visit my grandparents next weekend. (من قصد دارم در آینده هفته بعد به پدربزرگ و مادربزرگم سر بزنم)
۲. پیش‌بینی رویدادهای آینده بر اساس شواهد حال: می‌توان از آن برای پیش‌بینی رویدادها یا وضعیت‌های آینده بر اساس شواهد حال یا نشانه‌های قابل مشاهده استفاده کرد.
مثال:
Look at those dark clouds. It’s going to rain soon. (نگاه کن به آن ابرهای تیره. به زودی باران خواهد بارید)
۳. بیان قصد و تصمیمات شخصی: زمان آینده با استفاده از “going to” برای بیان قصد و تصمیمات شخصی که در حال حاضر گرفته شده و روی عملیات آینده تأثیر می‌گذارد، استفاده می‌شود.
مثال:
I’m going to start a new exercise routine to get fit. (من قصد دارم یک برنامه تمریناتی جدید را برای بهبود وضعیت فیزیکی خود شروع کنم)
مثبت:
فاعل + am/are/is + going to + فعل (شکل اصلی) + …
منفی:
فاعل + am/are/is + not + going to + فعل (شکل اصلی) + …
سؤالی:
Am/Are/Is + فاعل + going to + فعل (شکل اصلی) + …؟
Positive:
Negative:
Question:
زمان آینده در گذشته برای صحبت درباره رویداد یا عملی که در آینده انتظار می‌رفت یا برنامه‌ریزی شده بود و از منظر گذشته بیان می‌شود، استفاده می‌شود. از زمان آینده در گذشته برای توصیف اینکه فردی چه چیزی را باور یا انتظار داشته است در آینده در یک زمان خاص در گذشته استفاده می‌شود.
۱. توصیف انتظارات یا پیش‌بینی‌های گذشته: زمان آینده در گذشته برای بیان اینکه فردی چه چیزی را در آینده انتظار یا باور داشته است از منظر گذشته استفاده می‌شود.
مثال:
He said he would call me the next day. (او گفت که روز بعد به من زنگ خواهد زد)
۲. شرح برنامه‌ها و قصد در گذشته: از آن برای توصیف عملیاتی استفاده می‌شود که از منظر گذشته برای آینده برنامه‌ریزی شده یا قصد شده بود.
مثال:
She was confident she would win the competition. (او مطمئن بود که در مسابقه برنده خواهد شد)
۳. بیان رویدادهای آینده در گذشته که تحقق نیافتند: زمان آینده در گذشته نیز برای صحبت درباره رویدادها یا عملیاتی که در گذشته برنامه‌ریزی شده یا انتظار می‌رفت، اما تحقق نیافته است، استفاده می‌شود.
مثال:
I thought we would go on a trip, but it never happened. (من فکر می‌کردم که ما برای سفر می‌رویم، اما هرگز اتفاق نیفتاد)
مثبت:
فاعل + would + فعل (شکل اصلی) + …
منفی:
فاعل + would not/wouldn’t + فعل (شکل اصلی) + …
سؤالی:
Would + فاعل + فعل (شکل اصلی) + …؟
Positive:
Negative:
Question: